کد مطلب:33485 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:186
1) خود خواهی 2) اعتقاد به فطرت پاك الهی 3) تكلیف انسان در مبارزه با بدی ها یكی از آن دلایل این است كه این امر گاهی با خود خواهی های انسان وفق نمی دهد. دلیل دیگر این است كه جمع این معنا، علی الظاهر با نیك دانستن انسان و یا اعتقاد به فطرت الهی داشتن او و با تبلیغ و موعظه و رسالت رسولان الهی ممكن نمی نماید. یعنی انسان به آسانی نمی تواند از یك طرف معتقد باشد كه مسیر آدمیان در تاریخ من حیث المجموع طبیعی بوده و از طرف دیگر قبول كند كه در عین حال باید با بدی ها مبارزه نماید. به بیان دیگر از یك سو بپذیرد كه وقوع این همه بدی ها و زشتی ها و سیاهی ها و تباهی ها در تاریخ بشر- من حیث المجموع- لازمه ی زندگی بشری بوده است و اگر خداوند یكبار دیگر آدمیان را بیافریند، ایشان دوباره از همین مسیر خواهند رفت و از سوی دیگر معتقد باشد كه باید با این زشتی ها مبارزه كند و آنها را از میان بر دارد. جمع میان این دو اعتقاد چندان آسان به نظر نمی رسد. ولی حق این است كه میل به مبارزه با بدی و میل به اصلاح خویش هم جزو عناصر ثابت تاریخ آدمی است و تاریخ بشر، با حضور این عنصر، چنین شده كه شده است و اگر این مبارزه ها نبود خدا می داند چه می شد!
پذیرش این حقیقت بنابر دلایل زیادی بر آدمیان سنگین می آید.